تا پیش از ورود سامانه بسیار دوربرد اس-۲۰۰ به کشور، پدافند هوایی موشکی ایران از دو موشک MIM-23 هاوک با برد ۴۰ کیلومتر و HQ-2 با برد ۳۴ کیلومتر در رده میانبرد بهره میبرد که به عنوان دوربردترین سلاحهای پدافند هوایی کشور نیز محسوب میشدند.
هر چند سامانه هاوک به تعداد مناسبی در نیروی هوایی ارتش وجود داشت اما به هر حال جبران برد محدود آن را نکرده و پدافند کشور در دهه ۱۳۷۰ با عملیاتی کردن تعدادی سامانه اس-۲۰۰ که در ناتو معروف به «SA-5 گامون» است به یکباره صاحب یکی از دوربردترین موشکهای پدافند هوایی جهان با برد نهایی ۲۵۰ کیلومتر (یا ۳۰۰ کیلومتر بسته به نوع موشک) ، سقف پرواز ۲۹هزار (یا ۴۰هزار) متر و سرعت بیش از ۷ برابر سرعت صوت شد.
ادامه مقاله + تصاویر بیشتر در ادامه مطلب....